آب پاک، حیاتی‌ترین قربانی انرژی پاک در استخراج لیتیوم
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۸۰۳۵
افزایش استخراج لیتیوم از منابع آرژانتین، شیلی و بولیوی با نابودی منابع آب شیرین و نمکزارهای منطقه، به‌شدت جوامع بومی آن را تحت‌تأثیر قرار داده و در حال نابود کردن منطقه است.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مثلث لیتیوم شامل آرژانتین، شیلی و بولیوی، بزرگ‌ترین و باارزش‌ترین ذخیره لیتیوم در سراسر زمین (یک تریلیون دلار) را در خود جای داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بر اساس گزارش سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده، بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ قیمت یک تن لیتیوم در بازارهای این کشور تقریباً سه برابر شده و در سال گذشته به بالاترین رقم یعنی ۴۶ هزار دلار برای هر تن رسیده است. مشتری اصلی لیتیوم این منطقه، چین، نیز یک تن از این فلز را در سال گذشته به قیمت ۷۶ هزار دلار معامله کرد.
لیتیوم کلید گذار به کربن‌صفر خالص شدن محسوب می‌شود. این فلز در باتری‌های خودروهای الکتریکی مورد استفاده قرار دارد و برای انرژی خورشیدی، باد و بسیاری از دیگر فناوری‌های روز بسیار مهم است، اما برای استخراج آن، آب شیرین را از نمکزارهای سفیدی عبور می‌دهند که این سرزمین را پوشانده است؛ سرزمینی که پیش از حضور ایلان ماسک، میزبان هزاران جامعه بومی بود. بر خلاف سایر مواد معدن، لیتیوم در اینجا نه از سنگ، بلکه از آب‌نمک پمپ شده از نمکزارها استخراج می‌شود.
مشکل این است که سنگ‌های نمک به‌عنوان بخشی ضروری از یک اکوسیستم بسیار متنوع زیستی عمل می‌کنند. از سوی دیگر آب داخل تالاب‌های منطقه قابل شرب نیست و بومیان به منابع آب شیرین اطراف، باران‌های پراکنده و نهرهای کوهستانی نزدیک متکی هستند. اما بقای آن‌ها در خطر است، زیرا پمپاژ آب در مقیاس صنعتی، آب شیرین را با آب نمکی پمپاژشده آلوده و محیط اطراف را خشک می‌کند. این اقدام در کنار خشکسالی ناشی از تغییرات آب‌وهوایی، اثرات موجی آبشاری برای زندگی در منطقه ایجاد کرده است.
به این ترتیب از آنجا که این مثلث به‌طور فزاینده‌ای در حال تبدیل شدن به یک قطعه پازل حیاتی در برنامه‌های قدرتمندترین‌های جهان است، بسیاری نگران هستند که جست‌وجو و استخراج لیتیوم به معنای قربانی کردن همان نیروی حیاتی باشد که قرن‌ها مردم بومی منطقه را حفظ کرده است. ساکنان منطقه نیز معتقدند که با استخراج لیتیوم آن‌ها همه چیز را از دست خواهند داد و در کنار از دست رفتن آب تمیز و نمکزارهای طبیعی، فرهنگ آن‌ها نیز قربانی فناوری‌های نوین خواهد بود. به‌ویژه که در این مثلث به‌عنوان یکی از خشک‌ترین محیط‌های جهان، آب نیرویی حیاتی و زیربنای همه چیز است.
از سوی دیگر قدرت‌های جهانی علاوه بر این نمکزارها، به بیابان‌های بایر منطقه هم به‌عنوان منبع ثروت و موتوری برای انتقال انرژی سبز نگاه می‌کنند.
به دلیل اهمیت زیست‌محیطی، نمکزارها و آب‌های اطراف آن مکان مقدسی برای فرهنگ‌های بومی پیدا کرده‌اند که بخش مهمی از جشن‌های بومی در کل ماه آگوست را تشکیل می‌دهد. از سوی دیگر گردشگری و برداشت نمک در مقیاس کوچک درآمد خوبی را برای شهرهای منطقه به ارمغان می‌آورند. بنابراین بومیان برای دهه‌ها با استخراج معادن در مقیاس بزرگ مبارزه کرده‌اند و نبردهای قانونی طولانی برای توقف پروژه‌ها به راه انداخته‌اند، اما شرایط سال به سال برای آن‌ها دشوارتر می‌شود و اکنون بیش از ۳۰ شرکت به‌طور رسمی به‌دنبال مجوز برای تخلیه آب به دو نمکزار منطقه هستند.
از سوی دیگر دولت محلی که مشتاق به کسب سود از معادن بود، سال گذشته قانون اساسی خود را تغییر داد و لغو بعضی از حقوق بومی زمین را آسان‌تر کرد، این امر توانایی اعتراض به گسترش استخراج معادن را محدود کرد. رهبران منطقه به‌منظور جذب سرمایه‌گذاران در بحبوحه تشدید بحران اقتصادی، از مقررات‌زدایی گسترده خبر داد و هزینه‌های شرکت‌های معدنی را کاهش داد. تغییر مواضع قدرتی منطقه تلاش‌های جوامع بومی را برای شکست دادن شرکت‌های معدنی بی‌نتیجه‌تر خواهد گذاشت و احتمال آن می‌رود که تا ۲۰ سال آینده چیزی از منطقه باقی نماند.
منبع: ایمنا
کلیدواژه: اخبار جهان شهرهای جهان اقدامات شهرهای جهان انرژی پاک کربن صفر آب شیرین ذخایر لیتیوم باتری لیتیومی انرژی سبز شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق استخراج لیتیوم سوی دیگر آب شیرین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۸۰۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاست‌گذاری هوشمندانه ایران در جهت فعال شدن بند جریمه در صورت عدم اتصال کامل خط لوله صلح در پاکستان
به گزارش تابناک اقتصادی؛ دیپلماسی انرژی فعال برای کشورهای دارنده منابع نفت و گاز از اهمیت بالایی برخوردار است. به ویژه، کشور ما که به لحاظ ژئوپولتیک وضعیت خوبی دارد و می تواند به عنوان هاب گازی منطقه عمل کند، دیپلماسی برایش اهمیت دارد.
وزارت نفت سیاست های فعالی را در زمینه حل و فصل مشکلات گازی مان با ترکمنستان و از سرگیری سوآپ گاز از این کشور، رفع مشکلات سیاسی با عراق و ترکیه و ادامه صادرات گاز به آن ها و رایزنی برای احیای خط لوله صلح (ایران-پاکستان-هند) به اجرا گذاشته است.
به زعم کارشناسان، این سیاست ها می تواند زمینه ساز برعهده گرفتن نقش موثرتر کشورمان در مراودات گازی منطقه باشد و منافع مان را برآورده کند. به ویژه خط لوله صلح می تواند انحصار روسیه را در صادرات گاز به شرق آسیا بشکند.
اگر بتوانیم با سیاست های فعال نقش موثری در زمینه انتقال گاز در منطقه برعهده بگیریم، تبدیل به هاب گازی منطقه می شویم و این امر منابع اقتصادی، سیاسی و امنیتی بالایی برایمان دارد.
نظرات امین نوربخش، کارشناس انرژی را در ادامه می خوانید.
نوربخش در گفتگو با تابناک اقتصادی در خصوص دیپلماسی فعال انرژی که در دولت سیزدهم در منطقه به اجرا گذاشته است، تصریح کرد: اقدامات خوبی در حال انجام است. به طور مثال، پیگیری موضوع سوآپ گاز از ترکمنستان اقدام مثبتی است و باید ادامه یابد. از نظر بنده، ما باید موضوع ادعاهای ترکمنستان از ایران در زمینه مطالبات گازی اش را مسکوت بگذاریم و همچنان به سوآپ گاز از این کشور ادامه دهیم و این موضوع را در کنار آن و از طریق مسالمت آمیز پیگیری کنیم.
وی ادامه داد: مراودات گازی خود را با ترکمنستان نباید به تعیین تکلیف مطالبات ادعایی عشق آباد در خصوص طلب گازی از کشورمان موکول کنیم. اقدامات وزارت نفت در خصوص حل و فصل مشکلات مربوط به این موضوع را مثبت می دانم و باید ادامه یابد.
این کارشناس انرژی توضیح داد: ترکمنستان یکی از بزرگ ترین دارندگان منابع گازی است و با توجه به موقعیت جغرافیایی اش که محصور در خشکی است، به کشور واسطی برای انتقال گاز نیاز دارد. ما نباید به سوآپ صرف از ترکمنستان بسنده کنیم. خوب است که وزارت نفت تلاشش را در راستای واردات بخشی از گاز ترکمنستان و صادرات آن نیز به کار بگیرد.
نوربخش گفت: پیگیری موضوع خط لوله صلح ایران-پاکستان را توسط وزارت نفت مثبت می بینم. این اقدام خوبی است که به اجرا گذاشته ایم. خبرهایی هم منتشر شده است مبنی بر اینکه اسلام آباد تمایل خود را به تکمیل این خط لوله در خاک پاکستان مطرح کرده است. خوب است که به فکر استفاده حداکثری از فرصت پیش آمده هستیم و رایزنی ها را در این خصوص با اسلام آباد شروع کرده ایم. حتی شاید در شرایط فعلی ایجاد شده بعد از جنگ اوکراین، بتوان با رایزنی روس‌ها و مشارکت آن‌ها در صادرات گاز، هند را هم مجددا وارد این پروژه کرد.
وی ادامه داد: هر چقدر مراودات ما در زمینه گازی با همسایگان و کشورهای منطقه بیشتر شود، وابستگی آن ها به ما افزایش می یابد و جایگاه مان در منطقه تقویت می شود. با توجه به این مسائل، احتمالاً گسترش روابط تهران و اسلام آباد در حوزه انرژی با مخالفت واشنگتن مواجه می شود. اما اگر توافقات بین سران دو کشور در سطوح بالای سیاسی صورت بگیرد، مسئله قابل حل و فصل است. اگر لازم شد در ارتباط با پاکستان می توانیم از گزینه شکایت در دادگاه های بین المللی استفاده کنیم. البته الان فضا مثبت است و می توانیم از طریق مذاکره موضوع را پیش ببریم.
این کارشناس انرژی خاطرنشان کرد: پاکستان با قطعی های گسترده برق روبروست و ال ان جی وارداتی اش بسیار گران تمام می شود. به همین دلیل به واردات گاز از ایران احتیاج دارد. با پیگیری موضوع در سطوح بالای سیاسی می توانیم بستری برای افزایش مراودات خودمان با پاکستان در حوزه انرژی ایجاد کنیم.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد